"Nếu đã yêu nhau chỉ cần... Nhìn mưa sẽ nhớ nhau hơn.. Thế nhưng sao chia tay lại sợ.... Giọt mưa thấm đẫm cô đơn - Cứ phải nghĩ hoài... Giờ ai kia đang ở đâu... và đang vui như thế nào "
Mưa mát ơi là mát ^^
Nó và em quen nhau trên một GR trên mạng...
Ngày dài quá..... Mệt cả thể xác lẫn tinh thần..... Ngủ sớm mà răng lại đau :( . Cứ hễ nghĩ gì là răng đau đến phát sốt. Nằm lăn qua lăng lại. Đợi ai đó.
Tâm trạng bất ổn thực sự. Cảm giác như sắp mất đi thứ gì đó. Lòng nặng trĩu. Bao nhiêu năm rồi mới phải trải qua ntn đây. Bất lực.trống rỗng.
4 Năm mới dám mở lòng. Cảm giác nó nhanh, nhưng nghĩ đi nghĩ lại cũng đúng, Bao nhiêu tc đều dồn qua cái màn hình đt hì. ngôk chăng?. Chưa gặp nhau sau lại có tc đk.A cũng ko pik đâu. cứ cho anh là ảo tưởng nè.
Có lẽ e khó xử, và cũng đang nặng nề đúng k, a xl vì đã tạo ra nó, chỉ là đôi khi anh ko kiềm chế đk, Thôi thì tc này anh giữ cho a vậy. Sẽ bên em cho đến khi em ko cần anh nữa (anh hứa). Nỗi sợ nhất là................. và chúng ta sẽ từ từ............. đúng ko.
Nếu như anh ko thổ lộ sớm ntn, chắc bây giờ chúng ta còn nc vui vẻ chứ không phải như bây giờ có cảm giác hơi gượng gạo em nhỉ. Nếu a bik suy nghỉ hơn thì anh nên giữ cho riêng mình như vậy có thể đk bên em lâu hơn hì.
Ghét khoảng cách. Ghét trái tim này.
Đóng cửa lại và thu mình trong thế giới của mình thôi.
Sẽ áp chế cảm xúc lại. Trở về con người của trước đây.
Gia Lai, Ngày mưa.... ane
anh nhân ơi em không nghĩ nhiều như anh nhân đâu. sự yêu quý em dành cho anh hôm qua, hôm nay hay ngày mai vẫn vậy á. em chỉ sợ anh nhân dành tình cảm nhiều cho em thì anh nhân sẽ dễ buồn ý.... sáng ra em chưa viết được gì nhiều, mấy nay em bận quá,
...........
Oops hình như mình vừa làm anh nhân buồn :(((
____
Hok có gì e. Tự dưng bị trống rỗng. Hụt hẫn xíu. Chắc do anh ...
.......
Em cứ nghĩ mãi.....sau đó thì anh Nhân cư xử khác hẳn...
_______
Anh. Broken heart
Hà Nội, 21/04/2021
Hê hê lúc đầu là đâu có ý định là hai đứa sẽ nói chuyện nhiều thế này đâu, chỉ định là nhờ ổng sửa lap cho thui à. Mà tự dưng thỉnh thoảng ông cũng nhắn mấy câu không liên quan lắm xong mình rep đại thui à. Nhớ hôm đấy đang ngủ trưa (ngủ gì đâu gần hết buổi chiều) thì ông ấy hỏi cái gì đó, xong mình kiểu HOẢNG. Ông này bị cuồng sửa máy tính à, người sửa còn nhiệt tình hơn cả người được sửa, sửa gì thì để tối chứ ban ngày đi chơi đi anh ơi. Ơ thế mà hai đứa nhắn qua lại, ờ hớ thì hai anh em lúc sửa máy tính cũng đỡ nhạt hihi. Xong tự dưng ổng đang sửa ông viết cái gì đó lên lap mình. Nghe tâm trạng lắm, như nhà văn ý. Mình thì không có dám hỏi đâu, chỉ gọi là gợi gợi một tí thui, kiểu anh có chuyện gì à, có chuyện gì thì cứ kể em nghe nha. Ừ thì đúng, có thể khi mình nghe xong mình cũng chẳng đưa ra được lời khuyên gì cho ông ấy đâu, và mình cũng kiêng nhận xét chuyện cá nhân của người khác, nhưng mình có thể lặng yên và lắng nghe. Thực ra mình nghĩ là thường con trai họ sẽ không chia sẻ mấy vấn đề này đâu nên chắc là nohope thui. Nhưng mà kể cho một người lạ cũng hay mà nhỉ, vì mình không biết những mối quan hệ của anh như thế nào, không phê phán, không nhận xét. Chỉ nghe thui.
Lúc đấy mình kiểu, có thể hiện tại chẳng phải ông ấy buồn gì đâu, ai lại vừa sửa lap vừa buồn, nhưng thường thì, những cái người ta viết ra là những cái người ta trăn trở trong lòng mà nhỉ.
Mình chỉ đoán thui, có lẽ ông ấy cũng có những kỷ niệm rất đáng nhớ, có lẽ ông ấy đã dùng tất cả tấm lòng và nhiệt huyết cho cô ấy (hihi cô ấy là ai thì vân chịu, hoặc cũng có thể không có cô ấy nào hết), và giờ thì ông ấy đang cảm thấy cuộc sống của mình thật đơn sắc. Bác sĩ Vân bắt bệnh anh Nhân như vậy đó. Đúng thì đúng mà không đúng thì sai haha.
Và. Ý nghĩ đầu tiên trong mình lúc đó là. Trời ơi tôi phải cứu vớt lấy tâm hồn của chàng trai này. Tôi phải đưa ông ấy ra khỏi cái thế giới của những suy nghĩ miên man kia. Tôi muốn cuộc sống của anh nhiều năng lượng hơn. Bởi lẽ tôi cũng đã từng như vậy. Và có lẽ cũng khá khó để tìm được một người giống mình của lúc ấy như vậy. Tôi chỉ muốn là, không biết chúng tôi có thể trò chuyện bao lâu, nhưng trong lúc nói chuyện với tôi, anh sẽ vui.
Nhung mà tôi sợ tôi viết nhiều quá đến lúc gặp anh tôi hết cái để luyên thuyên. Nên là tôi sẽ tạm dừng ở đây để chúng tôi có cơ hội gặp nhau trong tương lai. ahihi.
_Seen